It's (almost) everything under the sun...
Mga laman ng aking isip...
at ng aking kaisipan...
TODAY IS ASH WEDNESDAY
Get link
Facebook
X
Pinterest
Email
Other Apps
"I have heard of thee by the hearing of the ear: but now mine eye seeth thee. The other eye wandereth of its own accord. Wherefore I abhor myself, and repent in dust and ashes." Job: 42:3-6
Sabi ng guro ko sa ika-apat na grado sa elementarya (Ms. Malapaya), ang mga sinaunang pinoy daw na may kaya (mayayaman, bughaw ang dugo) ay may mga pag-aaring mga alipinin...Classified daw ito depende sa kakayahan at kagustuhan mong pagsilbihan ang inyon ama na minsan'y itinuturign ng iba bilang panginoon... There are basically two classifications (English na naman).. ha ha ha.. the Namamahays ang the Sagigilid: Aliping Namamahay 101 1. Ito ang mga alipin na madalas kasama ng kanilang panginoon or masters... 2. Mas may prebilehiyo ang mga ito dahil syempre kasama sa bahay ni master kaya palaging masarap palagi ang food... 3. May opportunity to travel ang mga ito (sumakay sa kabayo o sa bahay na buhat ng mga tao). 4. Mas malaki ang mga bonuses nila lalu na kapag madami ang inani ng mga aliping sagigilid... 5. Gawa sa makapal at magandang tela ang suot nila... hinabi din ito ng mga sagigilid... 6. Sila ang mga sipsip sa masters.... madaming paraan kung ...
Galing sila sa isang kasiyahan. Sabay sila sa paguwi...Pagtapos maglakad ng ilang minuto, sa isang convenience store sila ay nag-usap... Siya'y nagsalita ng mataimtim, malumanmay at sinabi nya daw sa kanya ang lahat.. lahat... lahat daw ng kanyang nararamdaman at naiisip... Nakinig daw siya sa kanyang mga sinabi....Subalit pinigilan daw niya diumano ang kanyang damdamin pagkatapos niyang marinig ang mga salita dahil yun daw ang nararapat. Nais nya na daw bumigay at sabihin ang tunay na nararamdaman pero pinigilan niya pa rin ang kanyang damdamin....Nangibabaw daw ang bulong ng isip kaysa sa damdamin.... Nagsabay silang dalawa sa isang sasakyan pauwi... hindi niya napigilang malungkot, mag-isip, lumuha at umiyak... Napakatahimik, subalit sa likod ng katahimikan ay nagsusumigaw daw ang kanyang puso at napakabigat daw ng kanyang loob dahil pakiramdam niya daw ay mawawala na ng tuluyan ng tao daw na minahal niya sa loob ng madaming panahon at taon sa kanyang puso't isipan.....
Ewan, bakit parang biglang sentimental ako ngayon.. bigla-bigla ko na lang naalala ang mga kaibigan ko sa Photoplus... ang aking kumpanya bago ang eData.. I worked for two years sa Photoplus... Pilipinas Photoplus Marketing Incorporated (PPMI) to be exact.. Nasa umbrella sya ng Photokina Marketing Corporation... I worked there as a store manager in one of their branches in Quezon City... Actually, I was assigned in 3 branches, Roces Avenue, Del Monte Avenue and at Vito Cruz Branch... Basically photography ang business ang Photoplus.. obvious naman diba... At that time, the company claimed to be the largest single-owned photofinishing company in Asia outside of Japan... tandang-tanda ko yan kasi nakikinig lagi ako sa mga trainings at seminears namin...We retail almost all everything about photography from camera (Vivitar, Samsung, Polaroid, etc), films (Agfa basically but later merong Perutz), trippods, camera bags, camera case, straps, lenses, picture frames, photo albums etc....
Comments